|
| |
Een
van de meest hardnekkige misverstanden over het visje dat in dit aquarium rond
zwemt is het feit dat het vaak wordt uitgescholden voor “gup”. Echter, de
Endler’s levendbarende, is geen gup!
Professor John A. Endler, werkzaam aan de James Cook universiteit in Townsville
Australië, was in 1975 in de vrije natuur op zoek naar wilde guppies om daar
onderzoek naar te verrichten. Tot zijn verbazing kwam hij noordoost Venezula in
een afgelegen meertje dit visje tegen. Er toen nog van uitgaande hier met een
geisoleerde guppen populatie te maken te hebben zond hij enkele exemplaren ter
determinatie naar enkele bevriende experts op dit gebied.
Deze experts stelde door DNA-onderzoek echter vast dat deze dieren weliswaar
familie zijn van de gup, maar er zeker geen ondersoort er van is. Ook de meer
hoekige vinnen van de Endler’s levendbarenden en het meer gestroomlijnde lichaam
onderscheiden hem van Poecilia reticulata.
Groot was de verbazing van Professor Endler toen hij enige tijd nadat hij de
betreffende exemplaren ter determinatie had opgestuurd aanwezig was bij een
lezing over guppies. Met veel bombarie werd daar aangekondigd dat er een nieuwe
vis was ontdekt en dat er een naam voor dit diertje was vastgelegd. De arme
professor viel zowat van zijn stoel toen bleek dat dit diertje voortaan bekend
zou zijn als de Endler’s levendbarende.
Gelukkig voor ons liefhebbers heeft de Endler wel een belangrijke gelijkenis met
zijn verre familieleden: ook dit diertje is gemakkelijk tot kweken te brengen,
getuige ook de jongen die inmiddels in dit aquarium rondzwemmen.
De beplanting in dit aquarium is aangepast naar de leefomgeving van de Endler.
Zowel Zosterella dubia als Lobelia cardinalis komen in midden amerika voor.
Overigens wordt steeds meer duidelijk dat wat wij aquarianen verslijten als
Lobelia cardinalis waarschijnlijk uit meerdere soorten planten bestaat. De
verschillende verschijningsvormen die dit plantje in het aquarium kan aannemen
ondersteunen dit vermoeden. In dit aquarium is de “Zuid-Hollandse”-variant te
zien.
(c) tekst en foto's op deze pagina zijn van Marco Aukes zelf
|
